Toen de Leidse Merenwijk werd gebouwd in de jaren zeventig van de vorige eeuw, kwamen er veel jonge gezinnen wonen en ontstond de behoefte aan gezamelijke sport en ontspanning. De eerste initiatieven tot sportverenigingen werden georganiseerd door de buurtvereniging Stichting Zijlwijk. Hierna ontstond de Werkgroep Sport binnen die stichting en die zorgde ervoor dat de eerste groepen in 1975 gingen volleyballen in de gymzaal aan het Valkenpad.

Naast volleybal werden er ook andere activiteiten georganiseerd zoals basketbal, jazzballet en badminton. Ook in de gymzaal aan het Regenboogpad werd jarenlang recreatief gevolleybald. Met het verder bebouwen van de wijk en de bouw van sporthal Broekplein groeide de volleybal tak van de buurtvereniging gezond groter. De eerste leiders van de volleybal trainingsgroepen waren Theo Kortekaas en Ton Robben en uiteindelijk kwam het tot een zelfstandige vereniging VC Merenwijk, los van de Stichting Zijlwijk.

De volleybalgroepen bestonden uit mensen die al eerder bij verenigingen hadden gespeeld maar daar wat minder intensief mee door wilden gaan. Ook waren er mensen die gewoon wat sportiefs wilden doen en alleen op school iets aan volleybal gedaan hadden. De eerste recreatieve wedstrijdteams gingen bij een “wilde bond” spelen. Die bond organiseerde buiten Nevobo verband een competitie en toernooien in de regio Zuid Holland. Inmiddels zijn we ruim 35 jaar verder en hebben we op 29 mei 2010 ons zevende lustrum gevierd. We spelen nu ‘netjes’ binnen de NeVoBo recreantencompetitie en zijn nog steeds een gezellige vereniging met veel trouwe leden die op verschillende niveau’s spelen.

Verslag uit 1983

In 1983 werden er nog steeds zwartwit foto’s gemaakt (zie foto onder), kaal was nog geen mode, droegen de meestal baardige volleyballers conform de tijdgeest nog “hotpants” en waren mede daardoor bijzonder beweeglijk. Triomf, triomf alom. Achteraan te beginnen vanaf links, bezien vanuit het standpunt van de toeschouwer: Robert [SilverSurfer] van Doorn, Henk [Spike] Koerten [captain], Henk [Thor] van der Zijde, Leo [FastArm] Pekelsma. Vooraan links: Amir [Spliteye] Saab [trainer & captain], Gazi [Spidey] Saab. Met andere woorden: het kampioensteam Heren 1 van VC Merenwijk in de topklasse. Dat waren nog eens tijden. Na het kampioenschap voor ten minste een jaar geen alcohol gedronken… te wijten aan ontelbare links en rechts aangedragen schuimende laarzen bier op die avond: 3-0 uit tegen de katholieke plattelandsjongeren van KPJ Zoeterwoude [het huidige Utopia].
Spelsysteem?

4-2, dus met 2 aanvallende spelverdelers [Gazi & Amir], die ieder als achterspeler naar het net penetreerden, zodat de andere spelverdeler die op dat moment voorspeler was, vrijkwam en kon meedoen/smashen met de aanval. Afgekeken van het Cubaanse damesteam, dat in die tijd wereldtop was. Hoofdaanvallers aan wie de spelverdeler in moeilijke spelsituaties altijd de bal kwijt kon? Henk & Henk. Het toefje slagroom kwam ten slotte van Robert & Leo, die aanvullend/aanvallend voor menige verrassing bij de tegenstander zorgden.
Waar zijn zij gebleven?

Toch [nog] niet in Tehuis Shady Pines? Leo schijnt ontwikkelingswerk te doen in Afrika (geen Volleyball). Henk [Spike] is met pensioen gegaan in 2007 en maakt inmiddels de golfbanen onveilig. Henk [Thor] is eind ’80 naar Scandinavië geëmigreerd, maar misschien inmiddels terug. Maar waar? En Robert? Ik weet het niet. Het schijnt dat Gazi en Amir nog steeds af en toe gesignaleerd worden op de velden van VCMerenwijk. Hoewel anderen stellig beweren dat zij het niet zijn, maar geestverschijningen die geen afscheid van de Volleyballwereld kunnen nemen en gedoemd zijn voor eeuwig op de Volleyballvelden rond te zwerven, steeds maar op zoek naar die ene perfect gespeelde bal…

Tja: Old Volleyballers never die; they just drop & dig away.

[Amir, 2008]